நீயா-நானா நிகழ்ச்சியில் கோபிநாத்தும் பெண்ணியவாதிகளும்!

20-10-2013 ஞாயிறு இரவு விஜய் தொலைக்காட்சியில் “பெண்ணியவாதிகளும், பெண்ணியவாதம் வேண்டாம் என்னும் –இளம்-பெண்களும்” பங்குபெற்ற விவாதம் வழக்கம்போலவே சூடுபறக்கவும் சுவையாகவும்தான் இருந்தது.

முன்னொருமுறை, இடஒதுக்கீட்டில் பயன்பெற்றுப் படித்துவந்த மாணவன் ஒருவன், “நான் கல்லூரிக் கட்டணத்தைக் குறைச்சுக் கட்டுறேன். ஆனா... என்கூட படிக்கிறவன் அதிகமாக் கட்டுறது எனக்குக் கஷ்டமா இருக்கு”ன்னு சொன்னபோது என்ன உணர்வு வந்ததோ அதே உணர்வைத்தான் இந்த இளம்பெண்கள் தம் இளைய வயதுக்கே உரிய -கண்களை உருட்டி, கைகளை ஆட்டிஆட்டிப்பேசும்- உடல்மொழியோடும் படபடப்போடும் பேசிய பேச்சு ஏற்படுத்தியது.

   பிரபல எழுத்தாளர்களாகவும் பெண்ணியவாதிகளாகவும் அறியப்பட்டிருக்கும் ஓவியா, புதியமாதவி, குட்டிரேவதி, சல்மா, வெண்ணிலா, கவின்மலர், கவிதாமுரளிதரன் முதலானோருடன் பிரபலமாகாத பெண்ணியத் தோழியர் சிலரும் “இளம்பெண்களின் மனம் புண்படாதவாறு பேச வேண்டுமே, எதார்த்த நிலையைப் புரியவைக்க வேண்டுமே” என்று பலபாடு பட்டது தெரிந்தது.

  முதலில் சமாதானமாக நிதானமாகப் பேசிப்பார்த்த குட்டிரேவதி பிறகு நிலைமையை மீறி கடுப்பாகிவிட்டார்! கோபிநாத் அவ்வப்போது தனக்கே உரிய பாணியில் மாறி மாறி உசுப்பேத்தி உசுப்பேத்தி  (வாயப் புடுங்கி) பேசவச்சது நன்றாகவே தெரிந்தது .அதற்குத் தேவையும் இருந்தது

       ஓவியாவும், குட்டிரேவதியும் அதிக நேரம் எடுத்துக் கொண்டு ஆளுக்கொரு பாணியில் தன் கருத்துகளை வைத்தாலும், புதிய மாதவியும் வெண்ணிலாவும் சொன்ன சில அடிப்படையான பெண்ணிய வாதங்கள் எதார்த்தமாகவும் முக்கியத்துவம் மிக்கவையாகவம் தோன்றின. 

    ஆனாலும் விவாதம் கணவன், குழந்தை, குடும்பம் என உள்முகப் பார்வையாகவே இருந்த்தைத் தவிர்த்து சமூகத்தில் பெண்களைப் பற்றிய பார்வை, பெண்களுக்கான சமூகஇடம் என்று கடைசிவரை போகவே இல்லை. பாய்பிரண்டு, குழந்தை பெற்றுக் கொள்வதைத் தள்ளிப்போடும் உரிமை, காதலில் சாதி பற்றி இருந்த அளவுக்கு சமூகத்தில் பெண்களுக்கான பஙகு அதற்கு இந்த இளம்பெண்களும் ஆற்றவேண்டிய பங்கு பற்றிப் பேசப்படவில்லையே ஏன்?!

       ஓரளவுபடித்த, வசதியான இளம்பெண்களிடம் “நீங்கள் இந்த இடத்திற்கு வந்திருப்பதற்கு இவர்களின் பெண்ணியப் போராட்டங்கள்தான் காரணம் என்பது உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்க வேண்டும்” என்று கோபிநாத் சொன்னதும் ஓவியா, வெண்ணிலா இருவரும் பெரியாரை நினைவுபடுத்தியதும் சரியாகவே இருந்த்து. ஔவையார் /vs/  பாரதி பற்றியும் நம் கவிஞர்கள் எளிமையாக ஒப்பிட்டுச் சொல்லியிருக்கலாமோ என்றும் தோன்றியது.

       ஆனாலும்... இந்த வசதியும் படிப்பும் வருவதற்குக் காரணமான இடஒதுக்கீடு பற்றியோ, ஆட்சியதிகாரத்தில் மறுக்கப்படும் பெண்களுக்கான இடஒதுக்கீடு பற்றியோ, இன்னும் “மனமுவந்து“ தரப்படும்(?) வரதட்சணை பற்றியோ, இளம்வயதில் கணவனும், அண்ணன் தம்பியரும் ஒருபெண்ணிடம் காட்டும் பாசம் கடைசிவரை ஒரு ஆணுக்குக் கிடைக்குமளவுக்கு பெண்ணுக்குக் கிடைப்பதில்லையே என்பது பற்றியோ, சட்டரீதியாகப் பெண்களுக்கு இருக்கும் சொத்தில் சமபங்கு என்பது சமூக நடைமுறையில் இலலையே ஏன் என்பது பற்றியோ யாரும் பேசவில்லையே ஏன்?

பெண்ணடிமைக்கும் நம் பண்பாட்டிற்கும், 

பெண்ணடிமைக்கும் நம்இலக்கிய-புராணக் கதை, கவிதைகளுக்கும்,

பெண்ணடிமைக்கும் நம் சமூக (சாதி) நடைமுறைகளுக்கும்,

பெண்ணடிமைக்கும் நம் பொருளாதார-அரசியலுக்கும் 

--- என நீளும், ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடைய கண்ணிகளின் தொடர்ச்சியாகவே நமது கல்வியும், வேலைவாய்ப்பும், “பெண்ணழகு“, மற்றும் கற்பு பற்றிய பார்வையும் கூட இருப்பதைச் சொல்வார்கள் என்றும்,  பத்தினி கன்னி பரத்தை விதவை எனும் இதுபோலும் பற்பல தமிழ்ச் சொற்களுக்கு ஆண்பால்சொல் இல்லையே ஏன்? பஞ்சாயத்துத் தலைவராக பெண்கள் இருக்கும் பெரும்பாலான இடங்களில்  அவர்களது கணவன்மார்களே ஆதிக்கம் செலுத்துகிறார்களே ஏன்?  இந்திய-தமிழ்நாட்டுக் குடும்பங்களில் மாமியார்-மருமகள் சண்டை வருமளவுக்கு மாமனார்-மருமகன் சண்டை வருவதில்லையே ஏன்?  என்றும் நமது பெண்ணியக் கவிஞர்கள் கேள்வி கேட்டு விவாத்தைக் கிளப்புவார்கள் என்று எதிர்பார்த்துக் கிடந்தேன். ஏமாற்றம் அடைந்தேன்.

       

        “பிதா ரட்ஷதி கௌமாரே,

         பர்த்தா ரட்ஷதி யவ்வனே,

         புத்ரோ ரட்ஷதி வார்தக்யே,

         ந-ஸ்த்ரீ ஸ்வதந்தர்ய மர்கதி”  

என்னும் வடமொழி ஸ்லோகத்தை 1989-91இல் புதுக்கோட்டையில் நடந்த அறிவொளி இயக்க நாடகம்-பாடலுக்காக நான் பின்வருமாறு மொழிபெயர்த்தேன் -  
        ஒலிநாடாக்களில் வந்தது இது-

        “தந்தைக் கடிமை சிறுவயதில்,

        கணவர்க் கடிமை இளவயதில்,

        மகனுக் கடிமை முதுமையிலே

        எந்நாளும் பெண் அடிமைதான்” இதுதானே இன்றும் பெண்களின்  நிலைமை!

“பெண் விடுதலைபெற அவ கையில இருக்குற கரண்டிய புடுங்கிட்டு புத்தகத்தக் குடுங்க” - என்ற தந்தை பெரியாருக்கு இன்னும் இங்கே வேலையிருக்கிறது!

        “நாளும் கிழமையும் நலிந்தோர்க்கு இல்லை,
        ஞாயிற்றுக் கிழமையும் பெண்களுக்கு இல்லை“ - கந்தர்வன்

  மனைவியை இழந்தவன் கிழவனே ஆனாலும்
        மறுமணம் பண்ணிக்கிட உரிமை உண்டு - இளம்
        மங்கையை மணப்பதுண்டு மண்டை வறண்டு
  கணவனை இழந்தவள் கட்டழகி ஆனாலும்
        கடைசியில் சாகமட்டும் உரிமை உண்டு - இதில்
        கதைகளும் கட்டிவிடும் ஊர் திரண்டு  
                     -- பட்டுக்கோட்டைக் கல்யாணசுந்தரனார்