ஜெயலலிதா கருணாநிதியைத் திட்டுவதும், கருணாநிதி ஜெயலலிதாவைத் திட்டுவதும் அரசியலே அல்ல!

 குரங்கு தன் குட்டியின் கையை விட்டு வெந்நீரில் சூடு  பார்க்குமே அதுபோல, நாலாந்தரப் பேச்சாளர்களைக் கொண்டு, ஒருமையிலும், கீழ்த்தரமாகவும் எதிர்க்கட்சித் தலைவர்களைத் திட்டவைப்பதோ, ஆட்சிக்கு வந்தவுடன் எதிர்கட்சித் தலைவரைப் பிடித்து சிறையில் போடுவதோ அரசியல் அல்ல!

அது அரசியல் சாயம் பூசப்படும் பச்சையான வெறும் காழ்ப்புணர்ச்சி! தொழில்போட்டியில் வந்த பொறாமையின் எதிர்விளைவே அன்றி வேறல்ல! 

ஒருகட்சியின் ஆட்சி மாறி வேறொரு கட்சி வருவது கூட வெறும் ஆட்சி மாற்றம் மட்டுமேயன்றி அரசியல் மாற்றமல்ல!

கவிஞர் கந்தர்வன் கவியரங்கில் முழங்குவார் -

“மண் பொய்சொல்வதில்லை, மிதிக்கிறோம்

மரம் பொய்சொல்வதில்லை வெட்டுகிறோம்

மந்திரி பொய்சொல்கிறார் மாலை போடுகிறோம்!

தானா எல்லாம் மாறும் என்பது பழைய பொய்!

நான் வந்தால் மாற்றுவேன் என்பது புதிய பொய்!“

திமுக., அதிமுக போலும் சுயநலக் கட்சிகளின் “உள்கூட்டு” வெளியில் தெரியாமல் மறைப்பதில் அரசியல் உண்டு! ஆனால் அதுவும் சரியான அரசியல் அல்ல! அரசியல் என்றால் என்ன என்பதை அறியவிடாமல் செய்யும் போலிஅரசியல் இது!

இரண்டு உதாரணங்களை மட்டும் பார்ப்போம் -

(1)  மதுவை ஒழிப்போம் என்று கலைஞர் இப்போது சொல்கிறார். திறந்துவிட்டதே அவர்தான் என்பதை எல்லாரும் மறந்திருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறார். அதிமுக தேர்தல் அறிக்கையில் மது ஒழிப்பும் இடம்பெறலாம் என்கிறார்கள் அப்படியிருந்தால் அதுவும் நாடகமே!

ஏனெனில், மதுபான உற்பத்தி நிலையங்களின் உரிமையாளர்கள் இவ்விரண்டு கட்சியிலும் இருக்கிறார்கள். அதோடு, யார் ஆட்சிக்கு வந்தாலும் இந்த இரு கட்சிக்காரர்களின் உற்பத்தியே விற்பனைக்கு வருகிறது என்பதை இருகட்சிக் காரர்களுமே மறைக்கவோ மறுக்கவோ முடியாது! இதுதான் உண்மை! எனவே “மதுவை ஒழிப்போம்” என்று இவ்விருவரில் யார் சொன்னாலும், அது பச்சைப் பொய்யாகத்தான் இருக்குமே தவிர நடத்திக்காட்ட முடியாது!

நான் 1989இல் கல்கியில் எழுதிய கவிதை இது-

கல்விக்கடையைத் தனியார்க்கு விட்டு,

கள்ளுக் கடையை அரசே ஏற்றதில்

நட்டம் என்னவோ நமக்குத் தானே?

(2)  உயர்கல்வியை, மருத்துவத்தைத் தவிர அனைத்தையும் இலவசமாகத் தரத் தொடங்கியதும் இவர்கள் இருவரும்தான்! இந்த இரண்டுமே ஏழைக்கு எட்டாமல் அதிக விலையாகிப்போனதும் இவர்களால்தான்!

காமராசர் என்ற பெரியவர் முதல்வராக இருந்தபோது, இலவச மதிய உணவுத் திட்டத்தைக் கொண்டுவந்தார். இதனால், பலலட்சம் குழந்தைகள் பள்ளிக்கூடம் வரத்தொடங்கின. எம்.ஜி.ஆர்.அதையே சத்துணவுத் திட்டமாக அறிவித்தார். அதுவும்கூட நல்ல பலனைத் தந்ததே என்றாலும் அப்போது தொடங்கியது “இலவசக் கவர்ச்சி அரசியல்”.என்றே சொல்லவேண்டும்.

இப்போது பள்ளிப் படிப்புவரை அத்தனை இலவசங்களைப் பெற்றுப் படிக்கும் குழந்தைகளின் உயர்கல்வியில் அவ்வளவு கொள்ளை நடப்பது ஏன்?

அது வேறொன்றுமில்லை நண்பர்களே! இந்த உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் பாதிக்கும் மேலே நடத்துவதும் இந்த இரு கட்சிக்காரர்களே! அல்லது இவர்களின் ஆதரவாளர்களே!

ஆக, “பள்ளிக் குழந்தைகளுக்கு இலவசம்” என்று நாம் நினைக்கும் அனைத்தும் உயர்கல்வி நிறுவனங்களை வைத்திருக்கும் தத்தம் கட்சிக்காரர்கள் சம்பாதிப்பதற்கான வாசல்திறப்பு என்பது புரிகிறதா?

தமிழ்நாட்டளவிற்கு பொறியியற் கல்லூரிகள், ஆசிரியர்பயிற்சிக் கல்லூரிகள் ஏன், பளபள மருத்துவ மனைகள் வேறெந்தத் தென்மாநிலத்திலும் இல்லை! ஆகா என்னே வளர்ச்சி என்று வாய்பிளந்து பாராட்டத் தோன்றினால் உங்களைவிட அப்பாவி 

உலகில் வேறுயாருமில்லை என்பேன்.

இவைதான் இப்போது பணம்-காய்ச்சி மரங்கள் என்பதை இரு கட்சிக்காரருமே உணர்ந்து, தெளிந்தவர்கள்! இவற்றின் பங்குதாரர்களாக இல்லாத முன்னாள் இந்நாள் அமைச்சரே இல்லை என்பதைப் புள்ளிவிவரம் கேட்டுத் தெளிவடையலாம்.

பெரிய கல்லூரி, பள்ளிகளை நடத்துவோர் ஒன்று அரசியல் வாதிகளாகவே இருப்பர் அல்லது ஏதாவது ஒரு பெரிய கட்சியின் விசுவாசியாகவே இருப்பர்! அல்லது பினாமியாக இருப்பர் என்பதே இன்றைய தமிழ்நாட்டு நிலைமை! 

விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய வெகுசில நல்ல நிறுவனங்களிடம் அவ்வப்போது பெருந்தொகை நன்கொடை வாங்கி விடுவதும் உண்டு!

பள்ளிப்படிப்பையே முடிக்காத கல்வி வள்ளல்கள் நடத்தும் கல்வி நிறுவனங்களின் பரிணாம வளர்ச்சி இப்படித்தான் இருக்கிறது!

இதைத்தான் யாரோ ஒரு நல்ல கவிஞர் இப்படிச் சொன்னார் –

      படித்தவன் பாடம் நடத்துகிறான்,

      படிக்காதவன் பள்ளிக்கூடம் நடத்துகிறான்!

எங்கள் ஊர்க்கவிஞர் தங்கம் மூர்த்தி 

இதையே வேறுமாதிரி எழுதினார் –

வயல்களை அழித்து

கல்லூரி கட்டினான்,

நல்ல அறுவடை!

கல்விக்கட்டணக் கொள்ளை பற்றிய செய்திகள் அவ்வப்போது வருவதும், போவதுமாக இருப்பது ஏன் என்று இப்போது தெரிகிறதா?

கல்விமுறை மாற்றம் பற்றிக் கல்வியாளர் பலரும் காட்டுக் கத்தலாகவும் கரடிக்கத்தலாகவும் கத்தியும் நடக்காத ரகசியம் புரிகிறதா!

இப்படி –

கல்விக்கடை, மருத்துவக்கடைகளில் இருந்து அரசியல் வாதிகள் வெளியேற்றப்பட்டு, அவை உண்மையான சேவைத் துறை என்பதை நடைமுறைப்படுத்தினாலன்றி, இவை  உருப்பட வழியில்லை என்பது மட்டுமல்ல, நம் அரசியலோ நமது எதிர்காலமோ கூட உருப்பட வழியே இல்லை என்பதுதான் நெருப்பாய் எரியும் நிஜம்!

இப்போதைக்கு எனக்குத் தோன்றிய இரண்டு உதாரணங்களே இவை! மற்றவற்றை உங்கள் கருத்தறிந்து அவ்வப்போது சொல்வேன்!