ஆன்ம விளக்கங்களும் ஆபாசக் கதைகளும்

எல்லா மொழியிலும் உயிர் என்னும் சொல் இருக்கிறது. ஆனால் எந்த மொழியிலும், அறிவியல், உயிரின் தோற்றம்-அழிவுபற்றி ஏதும் சொல்லவில்லை! 

உயிரின் தோற்றம் எங்கிருந்து தொடங்குகிறது?

இரண்டு கருமுட்டைகள் ஒன்று சேரும் கணத்தில் தோன்றுவதை உயிரென்று சொல்வதற்கில்லை. அது சில வாரம் கழித்தே இயங்கத் தொடங்குகிறது. இயங்கத் தொடங்குவதுதான் உயிரின் தோற்றம் எனில், இயக்கம் நின்றபின் அது அழிந்துபோய் விட்டது என்பதை ஒப்புக்கொள்வதாகப் பொருள்.

உயிரின் அழிவு எங்கு நடக்கிறது

உடலின் இயக்கம் –இதயத்துடிப்பு- நின்றபின் உயிர் போய்விட்டது என்று சொல்லப்பட்டாலும், அதன் பின் சிலமணி நேரம்வரை சிறுநீரகம், கண்கள் போலும் மனித உறுப்புகள் செயலிழப்பதில்லை, அப்படியெனில் அவை உயிருடன் இருப்பதால்தானே எடுத்து மற்றவர்க்குப் பயன்படுத்த முடிகிறது? அதிலும் ஒருவரின் கண்ணில் இருக்கும் சிற்றுறுப்புகள் நான்குபேர்க்குப் பார்வை கிடைக்கச் செய்கின்றன என்னும் போது, உயிரின் அழிவு எதில் நடக்கிறது? என்னும் கேள்விக்குப் பதில் தெரியவில்லை.

இயக்கத்தின் முடிவுதான் உயிரின் அழிவு எனில் ஒரு கடிகாரம் நின்று போவதை அது செத்துப் போய்விட்டதாகச் சொல்ல முடியுமா? அது மீண்டும் இயங்க பேட்டரி போட வேண்டுமென்றால் அந்த பேட்டரியில்தான் கடிகாரத்தின் உயிர் இருக்கிறது என்று சொல்லலாமா? பேட்டரி போட்டும் பழுதிருந்தால் அந்தக் கடிகாரம் இயங்காமல் போனால் அந்த பேட்டரியிலும் உயிர் இல்லை என்றாகிறது.

சக்தியை உயிர் என்று சொன்னால், சக்திக்கு அளவு உண்டு. சக்திக்கு மாற்றமும் உண்டு. அப்படியெனில் சக்திக்கேற்ப பெரிய உயிர் சிறிய உயிர் இருக்கமுடியுமா?  மின்சக்தி(Electric), மின்காந்த சக்தி(Eectronic), என்பன உயிராகுமா?

ஏன் இந்தக் கேள்வி எழுகிறது என்றால், அறிவியல் வழியில் உயிர் என்று ஒன்று இல்லை. அதற்கு யார் உயிர்எனப் பெயர் தந்தார்களோ, அவர்கள் மதரீதியான விளக்கங்களில்தான் முடிக்கிறார்கள். உயிர் –ஆன்மா (அ) ஆத்மா- பரமாத்மாவிடம் போய்ச் சேர்ந்துவிட்டது என்பது இந்து, கிறித்துவம் முதலான மதங்களின் விளக்கம். இதனால்தான், மனம் என்பது தனி உறுப்புப் போலவே விளக்கப்படுகிறது. ஆனால் மனம் என்பதோ, ஆன்மா என்பதோ தனி உறுப்போ அதற்கு மாற்றமோ கிடையாது. பிறகு எப்படி அதை அறிவுரை கூறித் திருத்த முடியும்?

இதைக் கருத்து முதல் வாதம் என்றனர் சிந்தனையாளர்.

பொருள்களிலிருந்துதான் சிந்தனை என்றவர் பொருள்முதல் வாதிகள்.

கருத்து முதல் வாதத்தின் விளைவு என்ன?

மனத்தைத் தனியாக சுத்தப்படுத்தலாம். அசுத்தமான மனத்தை ஆண்டவனிடம் அடைக்கலப்படுத்தினால் மனம் சுத்தமாகும் என்பதே மதம் சார்ந்த விளக்கமாகும்.

இதன் இன்னொரு பகுதிதான் அறிவுரைகளால் மனதைத் தூய்மைப் படுத்தவும் ஒருநிலைப்படுத்தவும் முடியும் என்னும் கருத்தின் அடிப்படையிலான விளக்கங்கள். இது வியாபார உத்தியே அன்றி, வேறில்லை. தன்னம்பிக்கை நூல்கள், தற்போது உலகம் முழுவதும் அனைத்து மொழியிலும் பெருமளவிற்கு விற்பனையாகும் நூல் பட்டியலில் முதலிடம் பிடிக்கின்றன. ஏன் எனில், இன்றைய சமூகத்தில் இதை எளிதில் புரிந்துகொள்ள முடியாத முரண்பாட்டில், நம்பிக்கை குறைந்து, எப்படியேனும் நாம் வாழ்க்கையில் முன்னேற வழிகிடைக்காதா என்னும் ஏக்கம்தான்.

ஒரே மதிப்பெண் எடுத்தவர்கள், ஒரே சாதியைச் சேர்ந்தவரில் ஒருவனுக்கு வேலை கிடைத்துவிடும்போது, மற்றவன் அதிர்ஷ்டம் கெட்டவனாகிவிடுகிறான். நம் நேரம் சரியில்லை என்று அவன் மனசார நம்பத் தொடங்கிவிடுகிறான். இருவருக்கும் இடையில் நுட்பமான இந்த சமூகத்தின் சிக்கல் ஏதோ ஒளிந்திருக்கிறது என்பதை அவன் ஆய்வு செய்யத் தயாராவதில்லை, மற்றவர் சொன்ன மரபார்ந்த நம்பிக்கை இவனைப் பற்றி விடுகிறது. மனம் இவ்வாறுதான் வடிவமைக்கப்படுகிறது.

மற்றபடி, அவரவர் உள்ள சூழ்நிலைதான் அவரவர் சிந்தனையையும் வேலைத் தன்மையையும் தீர்மானிக்கிறது என்பதை ஆழ்ந்து சிந்தித்தால் புரியும். நம்புவது எளிது, சிந்திப்பது கடினம்தானே எளியது மலிவாக விரைவாகப் பரவுகிறது.

நான் காதலுக்காக உயிரையும் தருவேன் என்பவனைத் தூக்கிப் பத்துநாள் பட்டினியில் போட்டுப் பாருங்கள், பத்துநாள் பசியின்போது அவன் காதலியை அலங்கரித்து எதிரில் வைத்து, மாம்பழத்தை தட்டில் வைத்துப் பார்ப்போம். எதை முதலில் தொடுவான்?  மாங்கனிக் கன்னத்தையா மாங்கனிக் கிண்ணத்தையா? பசி என்னும் உணர்வுதான் அவனது செயலைத் தீர்மானிக்கிறது. பசி அடங்கியபின் வேண்டுமானால், காதலியைக் கவிதையாக்குவான் இதுதானே எதார்த்தம்?

பக்தியும் இப்படித்தான். மனித உணர்வின் வெளிப்பாடுகள் அவரவர் சூழலின் வெளிப்பாடுகள்தாம். இதில் மனத்தை ஒருநிலைப்படுத்துதல், மனத்தை அறிவுரைகளால் சுத்தம் செய்தல், சிந்தனையை ஒழுக்கநெறிப்படுத்தல் எல்லாம் இந்த வகைதான். பக்தியை ஒரு பிழைப்பாக்க் கொண்டவர்கள் வாய்ப்புக் கிடைக்காதவரை யோக்கியர்களாகவும் பிறகு மாறிப்போவதும் இதனால்தான்.. பகுத்தறிவு பேசுவோரும் இப்படிப் பகுத்தறிந்து புரிந்துகொள்ளாமல் ஒருவரைப் பார்த்துப் பகுத்தறிவு பேசிவிட்டு வாய்ப்புக் கிடைத்தால் சாதி-மதச் சாயம் பூசிக்கொள்வதும் இதனால்தான்.

எனவே, சிந்தனையைப் பக்தி சார்ந்தும், காதல் சார்ந்தும், கடவுள் சார்ந்தும் வளர்த்துக் கொள்பவர் அவரவர் அனுபவத்தில் தோல்விகண்டால் இதற்கு எதிராக மாறுவதும் இந்தச் சிந்தனையில் ஏற்படும் குழப்பம்தான்.

அதனால்தான் பாரதி, “அறிவிலே தெளிவு“ என்றான்.

இந்தத் தெளிவு ஆழ்ந்த அறிவுபூர்வமான சிந்தனையில்தான் வருமே அன்றி, எந்த ஒரு சார்பின் அடிப்படையிலோ, அறிவுரையாலோ வருவதில்லை. எனவே, மனசைத் தூய்மைப் படுத்துவதாகச் சொல்லும் கதைகள், புராணங்கள், தன்னம்பிக்கை நூல்கள் எல்லாம் ஒருவகையில் அறிவுசார் சிந்தனைக்குப் புறம்பானவையே.

பராசக்தி முதல் பல்வேறு தெய்வங்களை வணங்கிய பாரதி, பாஞ்சாலி சபதம் எனும் பாரதக்கதையை மறுபதிப்புச் செய்த பாரதி,

“மாடனைக் காடனை வேடனைப் போற்றி மயங்கும் மதியிலிகாள் – எதன்                 ஊடும் நின்றோங்கும் அறிவொன்றே தெய்வமென் றோதி அறியீரோ?”  என்றான். அதிலும் பாரதக்கதையில் தனக்கு வேண்டிய பகுதியை மட்டும் சுவைபடப் பாடியவன்

“கடலினைத் தாவும் குரங்கும் - வெங்

கனலிடைப் பிறந்ததோர் செவ்விதழ்ப் பெண்ணும்,

வடமலை தாழ்ந்ததி னாலே - தெற்கில்

வந்து சமண்செய்யும் குட்டை முனியும்,

நதியினுள்ளே முழுகிப்போய் - அந்த

நாகர் உலகிலோர் பெண்ணை                    

விதியுறவே மணம் செய்த - திறல்

வீமனும் கற்பனை என்பது கண்டோம்.  

என்றும் பாடியது பலர் அறியாத பகுதி. (இதில் குரங்கு என்றது அனுமனை, பெண் என்றது சீதையை, முனி என்றது அகத்தியரை, இவ்வாறான புராண-இதிகாசப் பாத்திரங்களை எல்லாம் –பக்திமானான- பாரதியே கற்பனை எனப் பாடுகிறான்)

”கதைகள் மிகநல்ல வேனும் நன்மை கூறும் கட்டுக் கதைகள் அவைதாம்”  என நாம் ஏதும் சந்தேகப்படுவோமோ என்பது போல இறுதியாக வாக்குமூலமும் தருகிறான்.

     எனில், அறிவுரை கூறுவதற்கான கதைகளில் புராணங்களில், அறிவைத் தேடி அலைவதில் அர்த்தமில்லை. வாழ்க்கைச் சிக்கல்களில் அவை போலும் அனுபவக் கருவூலங்கள் உதவும் என்னும் வகையில் எடுத்துக் கொள்ளலாமே தவிர அவற்றைக் கடவுளின் அவதார விளக்கங்களாக ஏற்கும்போதுதான் மதம், சாதி, சார்பு எழுகிறது. “என்சாதிக்கு இவர்சாதி இழிவென்று சண்டையிட்டுப் பஞ்சாகிப் போகும்” பாதகமும் நடக்கிறது. சாதி-மதம் இல்லை என்பவர்கள் எந்தக் கோவிலையும் இடிப்பதில்லை!

மனம் சார்ந்த விளக்கங்கள் இவற்றைப் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை.

காட்டில் தனியே அமர்ந்து தவம் செய்யும் முனிவர்களின் விளக்கங்கள், சமூகத்தின் பல்வேறு வாழ்க்கைச் சிக்கல்களுக்கு எவ்வாறு தீர்வு தர முடியும்?

எனவே, திருமூலரில் இருந்து, வாழ்க வளமுடன் மகரிஷி வரை, மனதிற்குத் தரும் அறவுரை மருந்துகள், சமூக  வாழ்விற்குப் பயன்படுவதில்லை. வள்ளுவர் சொல்லும் அறிவுரைகள் வாழ்வியல் சார்ந்தவை. அவற்றை அவரவர் வாழ்க்கை அனுபவங்களுக்கேற்ப்ப் புரிந்துகொள்ளலாம்.

அறிவுரை மட்டும் கூறி மனசைத் தூய்மைப்படுத்துவது வியாபாரமே.

விதி நம்பிக்கையை வளர்த்தால், உடனடி எதிர்ப்பைத் தள்ளிப் போடலாமே?

இதுபற்றி இன்னும் நிறைய விவாதிக்கலாம்.

அடுத்தது ஆபாசம் -

ஆபாசத்திற்கும் ஓர் அரசியல் பின்னணி உண்டு!

இது பலருக்கு ஆச்சரியமாகவும், சிலருக்கு சிரிப்பாகவும் கூடத் தோன்றலாம். சுருக்கமாகச் சொன்னால், பிரச்சினைகளைப் புரிந்துகொண்டு அதற்குச் சரியான தீர்வுகளைப் பற்றி இளைஞர்கள் சிந்தித்து விடாமல், எழுந்து போராடிவிடாமல், அந்த வயதிற்கேற்ற பலவீனத்தைப் பயன்படுத்தி அவர்களைத் திசைதிருப்பும் உள்நோக்கம் ஆபாசப் படங்கள், கதைகளுக்கு உண்டு.. அதனால்தான் தெரிந்தும் தெரியாதது மாதிரி அவை வளர்க்கப்படுகின்றன. இது தெரியாமலே இளையோர் பலர் சீரழிகிறார்கள்.

பக்தியை வளர்ப்பதோ, ஆபாசத்தை வளர்ப்பதோ மிகஎளிது. காதல் கவிதை எழுதுவது போல, கடவுள் கவிதை எழுதுவதும் மிக எளிது. அறிவு பூர்வமான சிந்தனைகளை, நம் சமூக முரண்பாடுகளைப் புரிந்துகொள்ளும் விதமான அறிவுசார் விளக்கங்கள் தருவதுதான் கடினம். “செயற்கரிய செய்வார் பெரியர்”
நான் காதலுக்கு எதிரியல்லன், ஆனால் காதல் எனும் பெயரில் பெரும்பாலும் காமத்தையே பாடும் கற்பனை வறண்ட சொல்வரிசைகளைக் காதல்கவிதை என்பதும், கடவுள் பெயரில் கதைவிடுவதும் ஒன்றெனவே தோன்றுகிறது, அதையே சொல்கிறேன்.

புத்தியும், பொதுநல நோக்கும் உள்ளவர்கள் விதியை-அதைச் சொல்லும் மூடக்கதைகளை, அதற்கான “மனமாற்ற“ விளக்கங்களை ஏற்கலாமா? 
அதோடு. நமது சமுதாயத்தில், சாதிகள் மதத்தில் கட்டப்பட்டிருக்கின்றன  மதம் மாறலாம், சாதி மாறமுடியாது இந்து மத்த்திலிருந்து கிறித்துவ மத்திற்குப் போனாலும் சாதியை விடாமல்தான் இருக்கிறார்கள் கிறித்துவ உடையார், நாடார் கிறித்துவர், எஸ்சி கிறித்துவர் என்பதை போப்பாண்டவர் ஏற்பாரா?!) மதம் கடவுளோடு கட்டப்பட்டிருக்கிறது. எனவேதான் பெரியார் தலைகீழாய் யோசித்தார். கடவுளை ஒழித்தால் மதம்-சாதி எல்லாம் ஒழிந்து போகும் என்று அதுவரையிலான நம்பிக்கையை உடைத்துப் போட்டார்.

இப்போது சொல்லுங்கள்-

மனித குல முன்னேற்றத்திற்கு, சாதிமத வேறுபாடற்ற உலகுக்கு அறிவுசார் சிந்தனை தேவையா, மனித மனத்திற்குள்ளேயே எல்லாவற்றையும் தேடும் ஆன்மா விளக்கங்கள் தேவையா? 
தன்னம்பிக்கைக் கதைகள் தேவையா? சிந்தனையைத் தரும் வாழ்வியல் விளக்கங்கள் தேவையா? 

“வழக்கம் என்பதில் ஒழுக்கம் இல்லையேல்

கழுத்துப் போயினும் கைக்கொள வேண்டாம்“ – பாரதிதாசன்.

---------------------------------------------