முகநூல் வலைப்பூவை அழிக்கிறதா?

THE FACE BOOK......? 

      நேற்று மதுரையில் நடந்த வலைப்பதிவர் திருவிழாவிற்குச் சென்றுவந்தோம். (நாங்கள் புதுக்கோட்டைக் கணினித் தமிழ்ச்சங்கத்தின் சார்பாக 25பேருக்குத் திட்டம் போட்டு, 14பேர்தான் போகமுடிந்தது) கடந்த ஆண்டு சென்னையில் நடந்த விழா அளவிற்கு வலைப்பதிவர் வருகையும் இல்லை. முக்கியமாக சென்னைப் புலவர் இராமானுசம் அய்யா, மதுமதி, கவியாழியார் , தென்றல் சசிகலா, பெரம்பலூர் இரா.எட்வின் முதலான முக்கியமான நமது நட்புப் பதிவர்களைத் தேடித் தேடி அசந்துபோனோம். நல்லவேளை மூங்கில் காற்று முரளிதரன் அவர்கள் மட்டுமாவது வந்திருந்தார்கள்.) 

DESTROYS  BLOGS....?????

     அந்த விழாவைப்போல் மதுரையில் திட்டமிடுதல் இல்லையா, அல்லது திட்டமிட்டது நடக்கவில்லையா?.... 

வருவதாக ஒப்புக்கொண்டு பதிவுசெய்த (சுமார் 130) பதிவர்களில், பாதிப்பேர் கூட வரவில்லை என்பது தெரிந்தது. எங்கோ இருந்துகொண்டு எதையும் விமர்சனம் செய்வது எளிது. ஆனால் அதற்குரிய பணிகளைச் செய்து பார்த்தால் தான் அதனதன் கஷ்ட நஷ்டம் புரியும் என்பதால் எவ்வளவொ குறைகள் இருந்தாலும், வலைப்பதிவர் திருவிழாவைக் கடந்த சில மாதங்களாகவே பலபாடு பட்டு சிறப்பாகவே நடத்தி முடித்த மதுரைக் குழுவினர் அனைவர்க்கும் எனது நெஞ்சார்ந்த இனிய பாராட்டுகளைத் தெரிவித்து  வணங்குகிறேன். 

இப்போது முக்கியமான கேள்விக்கு வருவோம்.

ஏன் சென்னைக்கு வந்திருந்த அளவிற்குப் பதிவர் பலர் மதுரைக்கு வரவில்லை என்ற முக்கியமான கேள்விக்கு நம் வலை நண்பர் ஒருவர் சொன்ன பதில் என்னை யோசிக்க வைத்தது -

“முகநூல், வலைப்பதிவர்களை விழுங்குகிறது“

யோசித்துப் பார்த்தால் அவர் சொன்னதை என்னால் மறுக்க ஆசை இருந்தும்உண்மை உறுத்துவதால்-முடியவில்லை...

ஆனால், முகநூல் வேறு, வலைப்பக்கம் வேறு என்பதை ஆரஅமர யோசிப்பவர் சரியாகவே புரிந்து கொள்ளலாம்.

முகநூலுக்கும் வலைப்பூவுக்கும் ஆறுவித்தியாசம் உண்டு- 

(இன்னும் நூறு வித்தியாசம் சொல்லக்கூடிய அனுபவஸ்ர்களும் இருக்கலாம்)

(1)     முகநூலில் உடனுக்குடன் “லைக்“ கிடைக்கும், வலைப்பக்கத்தைப் படித்துப் பார்த்து, பிடித்தால் பின்னூட்டம் இடுவார்கள். இல்லனா வுடு ஜூட் தான். (ஆனாலும்.. எனக்கு இன்று உடல்நிலை சரியில்லை என்று போட்டால்கூட அதற்கும் நாலுபேர் லைக் போடுவார்கள்... என்பது வேறு!)

(2)     முகநூலில் பெரும்பாலும் “ஷேர்“ பண்ணுவதுதான் நடக்கிறது. அது எளிதும் கூட. ஆனா, ஷேர் பண்ணியது என்பதைக் காட்டாமலே சுட்டபழம் விற்கும் பழனியாண்டிகள் தான்அதிகம்! ஆனால் சுவாரசியமா இருக்குல்ல... பதிவு போடுறதுன்னா ஒன்னு புதுசா யோசிக்கணும் அல்லது எங்காவது யாராவது யோசிச்சு போட்டதை எடுத்துப் போட்டு நன்றின்னு போடணும்.

(3)     ஒற்றை ரெட்டை வரிகளில் உலகத்தையே (?) புரட்டிவிடக்கூடிய நெம்புகோல் வரிகளைச் சொல்லிவிட முடியும் (என்று நம்புகிறார்கள்). வலைப்பக்கம் குறைந்த்து அரைப்பக்கம் முதல் 10,15பக்கம் வரை கூட எழுதவேண்டியிருக்கும் - எடுத்துக் கொள்ளும சப்ஜெக்டைப் பொறுத்து.

(4)     படங்களே பெரும்பாலும் பகிரப்படுவது முகநூல். படங்களாக மட்டுமே இருப்பதும் உண்டு! வலையில் படங்கள் பொருத்தமாகக் கிடைத்தால்தான்

(5)     பழசைத் தேடி எடுப்பது முகநூலில் சாதாரண வேலையல்ல... அல்லது கிடைப்பதும் அரிது. அந்தந்த வலைப்பக்கத்தில் (அல்லது கூகுளம்மன் அருளிருந்தால் பொதுவாகவும்) தேடினால் எப்படியும் கிடைத்து விடும்.

(6)     முகநூல் பெரும்பாலும் நேரக்கொல்லியாகவே நேர்கிறது. வலைப்பக்கம் காலம் கடந்தும் நிற்கும் ஆவணமாக மாறும் வாய்ப்பு உள்ளது. (ஸ்ஸ்ஸ்...)

ஆகவே, 

முகநூலில் மயங்கிக் கிடப்போர் 

வலைப்பக்கம் எழுத வருக.

அப்போதுதான் உங்கள் 

எழுத்தாற்றல் வளரும் மிளிரும் 

வலைப்பக்க பதிவுகள் எழுதுவோர் அவற்றை முகநூலில் கொண்டுபோய்ப் போட்டுவிட்டு (திரும்பிப் பார்க்காமல்) ஓடி வந்துடுங்க. சாமியோவ்..

ஆனாலும் எனக்கு ஒரு நம்பிக்கை இருக்கிறது-

திரைப்படம் வந்தபோது 

நாடகம் அழிந்துவிடும் என்றார்கள்! அழியவில்லை. 

தொலைக்காட்சி வந்த போது 

திரைப்படம் அழியும் என்றனர் அழியவில்லை.

குரங்கிலிருந்து மனிதன் தோன்றிய பிறகும் 

குரங்குகள் அதுபாட்டுக்குக் 

குதித்துக் கொண்டுதானே திரிகின்றன!? 

அழிந்தா விட்டன?

அதுமாதிரி, 
அதுபாட்டுக்கு அது, 
இதுபாட்டுக்கு இது! 
என்பதே பரிணாமம்!

இதனால் சகலமானவர்களுக்கும் 

நான் தெரிவிப்பது என்னவென்றால், 

முகநூலால் 

ஒருக்காலும் 

வலைப்பக்கத்தை 

அழிக்க முடியாது.

அப்படி இருப்பவர்கள் 

சோம்பேறித்தனத்தைத்தான் வளர்க்கிறார்கள்.

காலம் முடிவு செய்யும்.

நாம் வலைப்பக்கப் பதிவுகளைத் தொடர்வோம் நண்பர்களே!

 -----------------------------------------------------