கக்கன் அவர்களின் மகனுக்கா, இந்தக் கதி?

கக்கன் மகன் கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவ மனையில் 30வருடங்களாக இருக்கிறார் எனும் செய்தி அறிந்து அதிர்ச்சியடைந்தேன்.

காமராசர் ஆட்சியில் நேர்மையான அமைச்சராக இருந்தவர் என்று இன்றும் மக்களால் புகழப்பெறும் கக்கன் அவர்களின் மகனுக்கே இந்தக் கதியா என்று எரிச்சலாகவும் கோபமாகவும் வந்தது!

எனது வாட்ஸ்-அப் குழுவொன்றில் வந்த செய்தியிது!

இந்தச் செய்தி உண்மைதானா?

உண்மையாக இருக்குமானால்,

இது நாடா, இல்லை சுயநலப் பேய்களின் சுடுகாடா?

 ------------------------ 

தமிழ்த்திரைப்பட இயக்குநர் ருத்ரன், தனது "வெற்றிச் செல்வன்' படத்தின் காட்சிகளை 20நாட்களுக்கும் மேலாக கீழ்ப்பாக்கம் மனநல மருத்துவ மனையில் படமாக்கியிருக்கிறார் அந்த அனுபவங்களைக் கேட்கச் சென்ற ஒரு பத்திரிகையாளர் எழுதுகிறார் ...

"எனது படத்தைப் பற்றி எதுவும் பேசத் தேவையில்லை. ஆனால், கீழ்ப்பாக்கத்தில் நடைபெறும் கொடுமைகளை உங்கள் பத்திரிகை மூலமாகப் பேச வேண்டும். அங்கு நடைபெறும் அவலங்களை நேரில்

பார்த்து அதிர்ந்து போய்விட்டேன். அங்கு நோயாளிகளுக்கு மனநல

சிகிச்சை வழங்கப்படுவதைவிட, அவர்களை மென்மேலும் மன நோயாளி ஆக்குவதற்கான செயற்பாடுகள்தான் அதிகமாக நடை

பெறுகின்றன' எனப் படபடத்தபடி பேச ஆரம்பித்தார் ருத்ரன்.

"அவன் இவன்' உட்பட பாலாவின் சில படங்கள் இங்கு படமாக்கப் பட்டுள்ளன. "யாவரும் நலம்' படத்தில் இயக்குநர் விக்ரம் குமாரின் உதவியாளராக நான் பணியாற்றியபோது லொகேஷன் பார்ப்பதற்காக

கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவமனைக்கு சென்றிருந்தேன். அப்போது நான் சந்தித்த ஒரு நபர்தான் எனது "வெற்றிச் செல்வன்' படத்திற்கான ஆரம்ப விதையாக இருந்தார்.

நான் சந்தித்த அந்த நபர் –

காமராஜரின் ஆட்சியில் அமைச்சராக இருந்த

கக்கனின் மகன் நடராஜ மூர்த்தி.

நேர்மையான அரசியல்வாதியாக கக்கனை எங்களுக்குத் தெரியும்.

ஆனால், அவரின் மகன் நடராஜ மூர்த்தி கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவ மனையில் சுமார் 30 வருடங்களாக --அனைவராலும் கைவிடப் பட்ட நிலையில்-- கால்கள் சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு இருக்கிறார்

என்றால் அது, தமிழருக்கு எவ்வளவு பெரிய அவமானம்...?

அவரை கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவமனையில் சரியான முறையில் நடத்துகிறார்களா என்றால் அதுவும் இல்லை. அவர் சொன்ன சில

கதைகளை வைத்துத்தான் இந்தப் படத்தை எடுத்தேன்.

கீழ்ப்பாக்கத்தில் சுமார் 3000 பேர் வரை இருக்கிறார்கள். அதில் சுமார் 500 பேருக்கு மேல் முற்றிலும் குணமானவர்கள். ஆனால், அவர்களை அழைத்துச் செல்ல யாருமே இல்லாததால், இன்னும் அங்கேயே இருந்து மேலும் மேலும் மனச் சிதைவுக்கு உள்ளாகிறார்கள்.

கீழ்ப்பாக்கத்தில் படப்பிடிப்பு நடத்த என்னிடம் சுமார் ஒரு லட்சம் ரூபாய் வரை அன்பளிப்பாக மருத்துவமனை நிர்வாகம் கேட்டது. அந்தப் பணத்தில் நோயாளிகளுக்கு ஏதாவது செய்கிறேன் எனக் கேட்டபோது, அதற்கு அனுமதிக்க வில்லை. மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் கூட சாதாரணமான மனிதர்கள் தானே...?

கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவமனையில் எல்லா நோயாளிகளும் இரவு ஆறு மணிக்கே இரும்புக் கதவுகளின் பின்னால் அடைக்கப்படுகிறார்கள். அந்த இரும்புக் கதவுகள் ஆங்கிலேயர் காலத்தில் செய்யப்பட்டவை. சிறிதளவு காற்றுகூட அந்தக் கதவு வழி புகமுடியாமல் முழுவதுமாக மூடி இருக்கும். நான் அங்கு பார்த்த பெரும்பாலான நோயாளிகள் தங்களைப் பிணைத்திருக்கும் சங்கிலிகளை அவிழ்த்து விடுமாறு கதறுவார்கள். ஆனால், கேட்பதற்கு யாரும் இல்லை. பறவைக்கு கூட தான் விரும்பிய இடம் எல்லாம் பறக்க முடியும். ஆனால், அங்கிருப்பவர்களால் அந்த வாசலைத்தாண்டி போக முடியாது.

சமைப்பது, துணி துவைப்பது, உட்பட அங்குள்ள சகல வேலைகளையும் நோயாளிகள் தான் செய்கிறார்கள். தோட்ட வேலை களைக் கூட அவர்கள்தான் செய்கிறார்கள். சும்மா ஒரு லாஜிக்கிற்காக

கேட்கிறேன்,அவர்கள் மனநலம் சரியில்லாதவர்கள் என்றால் அவர்கள் கைகளில் கடப்பாறை போன்ற கூரிய ஆயுதங்களைக் கொடுக்கலாமா?

அங்கு இருக்கும் காவலர்கள் எல்லாம் அடியாட்கள்போல இருப்பார்கள். ஒரு சிறிய தவறு நடந்து விட்டால் கூட நோயாளிகளை தூக்கிப் போட்டு ரத்தம் வரும் வரைக்கும் மிதிப்பார்கள். ஒரு நோயாளிக்கு அவர் விரும்பிய உணவை நான் வாங்கிக் கொடுத்ததற்காக, அவரை எனது கண்முன்னால் அவர் மயக்கமாகும் வரைக்கும் அடித்தார்கள்.

இன்றுவரை கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவமனைக்கு பத்திரிகையாளர்கள்

யாருமே செல்ல முடியாது. பத்திரிகையாளர்கள் சென்றால் அவர்கள் அங்கு நடக்கும் அநீதிகளை வெளி உலகிற்கு அடையாளம் காட்டி விடுவார்கள் என்றுதான் அவர்களை நிர்வாகம் அனுமதிப்பதில்லை. அங்கு நடக்கும் கொடுமைகளுக்குப் பதிலாக அந்த நோயாளிகளை கருணைக் கொலை செய்து விடலாம்.

நான் பார்த்த ஒரு நோயாளி சுமார் 10 வருடங்களாக யாருடனும் பேசுவது இல்லை. அங்கு நடக்கும் கொடுமைகளால் மனம் உடைந்து அவர் பேசுவதில்லை எனச் சொன்னார்கள்.

தமிழக அரசு இந்த விஷயத்தில் தலையிட வேண்டும்.

ஊடகங்கள் இந்த நோயாளிகளுக்காகக் குரல் கொடுக்க வேண்டும். குரல் கொடுத்தால் என்னைப்போன்ற 3000 சக மனிதர்கள் நல வாழ்வு பெறுவார்கள்' என முடித்துக் கொண்டார்.

முழுவதும் படித்த நண்பர்கள் தயவுசெய்து

மற்றவர்களுக்கு பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்

என்று முடிந்திருந்த்து அந்த வாட்ஸ்-அப் செய்தி!

(வாட்ஸ்-அப் குழுவிலிருந்து கிடைத்த செய்தி

தகவல் தந்தவர் - Paradisemdu- 98437 43735                                                                                                             குழு “இலக்கியச் சுவைஞர்கள்“ Group Admin - U.Gnanavadivel - 98407 49059) 

--------------------------------

பொதுவாழ்வில் தூய்மையானவர்களைக் காண்பது அரிதாக உள்ள இன்றைய நிலையில், நேர்மையின் இலக்கணமாக திகழ்ந்த பி.கக்கன் 1908 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 18 ஆம் தேதி மதுரையில் உள்ள தும்பைப்பட்டி என்னும் கிராமத்தில் பிறந்தார். இளம் வயது முதலே நாட்டு விடுதலைப் போராட்டத்தில் ஈடுபாடு கொண்டிருந்த இவர், காந்தியக் கொள்கைகளால் பெரிதும் ஈர்க்கப்பட்டார். 

தீண்டாமை ஒழிப்பில் மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்டிருந்த கக்கன், 1939 ஆம் ஆண்டு மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோவிலில் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் கோவிலில் நுழைந்து வழிபாடு செய்யும் உரிமையைப் பெற்றுத்தந்தார். நாட்டு விடுதலைக்குப்பின் 1952-இல் நடைபெற்ற முதல் பொதுத் தேர்தலில் மதுரை நாடாளுமன்ற உறுப்பினராகத் தமிழக சட்டசபைக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 

இவர் அமைச்சராக இருந்தபோது மதுரை வேளாண்மைக் கல்லூரியை தோற்றுவிதத்ததோடு , வைகை, பாலாறு உள்ளிட்ட பல அணைக்கட்டுத் திட்டங்களையும் நிறைவேற்றினார். பின்னர் காமராசரின் அமைச்சரவையில் பொதுப்பணி, உள்துறை, விவசாயம், உணவு, மதுவிலக்கு, அரிசனநலம், அறநிலையத்துறை முதலான துறைகளில் 10ஆண்டுகள் தமிழ்நாட்டு அமைச்சராக இருந்தவர். 

அமைச்சர் பதவியிலிருந்து விலகிய பின் சொந்தமாக வாகனம் ஏதும் இல்லாமல் அரசுப் பேருந்துக்காகக் கால் கடுக்கக் காத்திருந்ததும், நோய்வாய்ப்பட்டு போது மதுரை அரசு மருத்துவ மனையில் படுக்கை வசதிகூட இல்லாமல் தரையில் படுத்துக் கிடந்ததும் அவரின் தூய்மையான அரசியல் வாழ்கைக்கு, எடுத்துக்காட்டாகும். எம்.ஜி.ஆர்.பிறகு உதவியதாகச் சொல்வார்கள்.

அப்பேர்ப்பட்ட –தமிழகத்துக்குப் பெருமைசேர்த்த- நம் தலைவராகக் கொண்டாடப்பட வேண்டிய கக்கன் அவர்களின் மகனுக்கா இந்தக் கதி!!

பாலாவின் சேது படத்தில் விக்ரமின் “மனநிலை பிறழ்ந்த“ நடிப்பைப் பார்த்து உருகும் இந்த நாட்டில், உண்மையான தியாகி ஒருவரின் மகன் அப்படியான நிலையில் 30வருடமாக இருக்கிறார் எனும் செய்தி 30ஆண்டுகளாக யாருக்கும் உறைக்கவே இல்லையா?

இன்றைய ஊழல் பெருச்சாளிகள் உல்லாச வாழ்வில் திளைத்திருக்க, அன்றைய நேர்மையான அமைச்சர் கக்கன் அவர்களின் மகனின் நிலை கடந்த 30வருடங்களாக –அதாவது 1985முதலே- இப்படிப்பட்ட மிகவும் பரிதாபத்திற்குரிய நிலையில் இருக்கிறார் என்றால், நம் நாடு எங்கே போகிறது?  இதை எதிர்த்து, பொதுவாக கீழ்ப்பாக்கம் மனநல மருத்துவ மனையில் நடக்கும் குளறுபடிகள் பற்றியும், குறிப்பாக திரு.கக்கன் அவர்களின் மகனை மீட்டு சரியான மருத்துவம் தரும்படியும், யாரேனும் பெரிய மனிதர்கள் இதை அரசின் கவனத்துக்குக் கொண்டுபோய் ஏதாவது செய்யக்கூடாதா?

அல்லது -கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவ மனையின் அவலநிலை பற்றிப் பொதுநல வழக்குப் போட முடியாதா?

---------------------------------------------------------------------------------